Οι άνθρωποι που πήρανε το λίγο, που τους κρατήσανε σε γυάλινα κλουβιά και τους καλούσαν δεδομένους, γίνονται όμορφα εξωτικά πουλιά.
Πετούν μακριά και τα φτερά τους μοιάζουν με παράξενο, αινιγματικό χαμόγελο. Το βράδυ αν τους συναντήσεις, μοιάζουν με άστρα, λάμπουν τα μάτια τους από τις φλόγες της ψυχής τους. Στέκονται μόνο σε χέρια ζεστά και σε κοιτάζουν κατευθείαν στην καρδιά.
Δεν τρώνε ψίχουλα. Μόνο αγάπη.
Ilia Korompoki
